Het Geheim van Amersfoort.

De oorsprong van deze tekening komt voort uit de Koppelpoort van Amersfoort.

Ik heb een zwak voor prachtige historische bouwwerken, teken deze graag na; zo ook de Koppelpoort.

Ik wilde het begrip Koppelpoort uitwerken in de letterlijke zin van het woord.

De poort koppelt heden en verleden aan elkaar: De Connectie tussen oud en nieuw.

De gracht voor de Koppelpoort heb ik voor deze gelegenheid leeg laten lopen,

door er een soort gootsteen van te maken.

Op de bodem van de gracht wordt dan het geheim van Amersfoort zichtbaar.

De brug links blijkt te bestaan uit drie ingangen.

Uiterst links; Een bakkerij, met als specialiteit de Krakeling.

Daarnaast een kroeg om de vele krakelingen weg te spoelen met bier.

En door de derde ingang zien we Amersfoorters bezig met een grote granieten kei.

Deze kei is helemaal van de Utrechtse Heuvelrug naar de stad Amersfoort gebracht.

Met behulp van boomstammetjes en mankracht wordt de kei verder de stad ingerold.

Na afloop worden de Amersfoorters beloond met een goed glas bier en krakelingen.

Links bovenaan staat de boom van Piet Mondriaan, deze schilder was geboren in Amersfoort.

Het is lente, de boom loopt uit.

Johan van Oldebarnevelt staat onder de poort geïnteresseerd naar de omgeving te kijken.

Ook Johan was geboren en getogen Amersfoorter.

 

De Koppelpoort is een stadspoort in Amersfoort.

Het is een combinatie van een land- en waterpoort.

De naam is waarschijnlijk afgeleid van het Oost-middelnederlands woord coppel wat gemeenschappelijke weide betekent.

Het gebied buiten de Koppelpoort was een gemeenschappelijk gebied.

De naam duidt dus niet op het feit dat de poort twee functies heeft.

De poort bevindt zich aan de noordwestkant van de binnenstad.

De Koppelpoort kon worden gesloten door middel van een dubbele tredmolen.

Deze functioneert nog steeds.

Boven de waterpoort bevindt zich een mezekouw;

een houten uitbouw van waaruit gloeiende pek naar beneden gegooid kon worden.

De poort werd tussen 1380 en 1425 gebouwd als onderdeel van de tweede stadsmuur.

De gehele muur was rond 1450 voltooid.

De poort werd in 1427 aangevallen tijdens het beleg van de stad.

Deze aanval werd afgeslagen. De poort werd elke dag open en dicht gedaan door raddraaiers.

Gasten kunnen zelf in de tredmolen het schot in beweging brengen.

De Koppelpoort kreeg haar huidige aanzien tijdens de restauratie door Pierre Cuypers,

in 1885 en 1886.

Cuypers verwijderde onder meer een verdieping tussen de beide poorten en verving deze door kantelen.

In 1996 werd de laatste restauratie voltooid.

 

 

 

De Amersfoortse Kei, heeft de stad en haar inwoners de bijnamen 'Keistad'

en 'Keientrekkers' gegeven.

Het verhaal over hoe deze kei in Amersfoort terecht is gekomen gaat als volgt:

In 1661 sloot de dichter en jonkheer Everard Meyster een weddenschap af,

dat hij de Amersfoorters zo ver zou kunnen krijgen om een grote granieten zwerfkei vanaf de Utrechtse Heuvelrug naar de stad te slepen.

Meyster wist de Amersfoorters in ruil voor bier en krakelingen te overtuigen

en met een slee en trekkracht werd de kei de stad in gesleept, naar de Varkensmarkt,

waar de kei op een sokkel werd gezet.

Toen de Amersfoorters inzagen dat Meyster hen een onzinnig karwei had laten uitvoeren,

werd de kei in de grond begraven.

Meyster, die bevreesd was dat de ergernis van de bevolking hem persoonlijk zou raken,

vluchtte naar Utrecht.

Hij vestigde zich in een huis dat hij De Krakeling noemde, naar de krakelingen die hij de Amersfoorters in het vooruitzicht had gesteld voor het verslepen van de kei.

In 1903, toen de schaamte van de Amersfoorters voor de blunder van hun voorouders geslonken was werd de kei opgegraven.

Sinds 1953 bevindt de kei zich op zijn huidige plek: aan de Stadsring, bij de Arnhemsestraat.

 

Bron: Wikipedia.